ارزیابی مکان گزینی فضاهای آموزشی ابتدایی با استفاده GIS و AHP (مطالعه موردی: شهرستان کارون)

مقدمه و هدف پژوهش: با افزایش جمعیت در شهرهای ایران و به تبع آن رشد جمعیت دانش آموزی، احداث و احیای فضاهای آموزشی به عنوان یکی از کاربری اصلی باید مد نظر قرار گیرد. لذا اهمیت بررسی همه جانبه در خصوص چگونگی توزیع و توسعه فضاهای آموزشی و میزان تحقق پذیری آن‌ها بیش از بیش ضروری است، این مطالعه به بررسی ارزیابی مکان گزینی فضاهای آموزشی ابتدایی با استفادهGIS وAHP می‌پردازد. روش پژوهش: در این پژوهش مدارس ابتدایی دخترانه وپسرانه منطقه شهرستان کارون با ماتریس همجوار (سازگار، نیمه سازگار، ناسازگار، کاملاناسازگار) ، ظرفیت (سرانه زیر بنا، فضای باز، مسقف، تراکم دانش آموزان در کلاس، تعداد دفعات استفاده از واحدهای آموزشی، وضعیت مالکیت مدارس، وضعیت عمر مفید ساختمان، وضعیت نوع سازه ساختمان مدارس) ومطلوبیت مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته ها: نتایج نشان داده است که ارزیابی فضاهای آموزشی محدوده مورد مطالعه، نشان از ناسازگاری زیاد با کاربری‌های اطراف خود، عدم وجود مدارس در برخی محلات که با توجه به جمعیت، نیاز به این کاربری هالازم است. همچنین مصالح بکار گرفته شده در ساختمان مدارس به علت قدمت از کارایی زیادی برخوردار نمی باشند. نتیجه گیری:لذا ایجاد مکان های بهینه برای برنامه ریزی جهت مکانیابی آینده مراکز آموزشی و بررسی راهکارهایی جهت شناسایی کمبودها و محدودیتهایی در محدوده مورد مطالعه ضروری است.